Врвиш крај брегот, си ги полниш обувките со песок и со рими. Во потрага по нова убава метафора го газиш седефниот килим од корупки. Со „ѓаволскиот нокт“ исфрлен на суво, поостар од стилус и од гусје перо, се обидуваш да напишеш нова творба, миг пред да ја прочитаат брановите.
Некаде таму – меѓу редовите ракови и меѓу нив, дискретно проблеснуваат стакленце од шише (со немо послание) и вистинска перла: двајца бродоломници на ненаселен остров.
#100TPC - Macedonia 