Вонреден повик за поезија на тема #поплава

Глобалното движење „100 Глобалното движење „100 Илјади поети за промена“ Македонија ги повикува сите поети да споделат своја поезија на тема „#ПОПЛАВА“.

Македонија ќе учествува на првата светска конференција на 100 Илјади поети за промена во Италија

Во периодот од 3ти до 8ми јуни во Салерно, Италија ќе се одржи првата светска поетска конференција на 100 Илјади поети за промена (100 Thousand Poets for Change).

Со поезија против полициска бруталност во @АКСЦ

Време е да кажеме СТОП НА ПОЛИЦИСКАТА БРУТАЛНОСТ!

Поетско читање во Гевгелија против насилство

Ова е меѓународна манифестација која преку социјално ангажирана поезија…

Митко Гогов – … а требаше да биде траума од процесот

вдахни си тревкаста роса на твоите очи

уплавот како корен од клетва пушти го
во речното корито на судните води.

во раката срцето на светот ни отчукува
и тоа сѐ повеќе боли

Ана Голејшка – Љубов

љубов, првото легло
ми беше топло, мајка ми
среде жега ме носеше
татко ми милно ми зборуваше
папочната врвка е конопот
со кој ги врзав сите спомени
и ме донесоа на свет со
потајна желба да сум момче
не знаат – јас и момче и

Марко Салџиевски – СтатИст

Има денови и денови
а има и денови кога ниту ден
ниту ноќ има
и така во низа со денови.

Николина Андова Шопова – Ништо не е твое

Ништо не е твое
Просторите во кои внимателно го резбаш твоето име
тревникот и ретките билки што ги чуваш и полеваш во градината
испегланата, мека кошула од која шириш мирис на бебе и на дом
ниту тие не се твои, ниту тој мирис е твој

Иван Шопов – * * *

ослободени од законите на физикатата
тргнуваме на прошетка кон небото
покрај облаците-училишта
во кои се забранети сеќавањата на земјата
а учебниците по историја
се привлечни единствено
кога кријат писменца од детска пошта
меѓу страниците исполнети
со глупави приказни
за глупави луѓе (главно мажи)

Д.А. Лори – Небо во време на тапост

Сите навидум различни неба,
едни во време на спокој и мир,
други во невреме; војна и смрт,
сите тие навидум различни неба
се едно исто, заедничко небо,
свиснато над нашата радост или болка;

Ѓоко Здравески – [војници]

многу е просто: во тој спроти себе
би пукал ли, иако првпат во животот
го гледаш, само затоа што некој одозгора
ви рекол дека сте си душмани?

Зорица Петкоска – LAPSUS FUGE*

Ние сме генерација од грстови вистини
кои неукиот софтвер ги бележи како грешки.
Еден збунет гулаб кој заборавил да лета
ја преминува улицата пешки.

Даниел Карески – Sehnsucht

Деновиве влегувам во себе
каде мириса на рането животинче
полиено со пиво. Играм според правилата
и губам се за малку
заради човечката глупавост
што од некои обични денови
прави тупа дождлива недела.

Бојана Коштрева – Промени

И што сега!?
Каде го чувате тоа време што лечи рани?
Јас знам за време во кое се примаат удари од сите страни!
Конфузни лица, замислени, во глава носат пусти сонови,
носат актовки полни идеи, туѓи прашања, лажни одговори.

Никола Ристевски – Новото СонЅе на Слободата

Во ред ли е да молчиме со усти отворени?
Хаотично ли е ако гледаме со очи затворени?
Ќе биде ли на арно кога ќе дојде потешкото?
Или сè е сеедно, пак нека сврти Тешкото?

Катерина Гогова – Деноноќие

Замавнува денот тежок од остра и дволична плима,
црвена надеж го сече хоризонтот.
Пазарно утро за ефтини емоции,
еден по еден се растоваруваат соништата,
во сите торби мижуркаат желби и недотраени болки.