Митко Гогов – .заборавениот троножец на кој сите треба да седнеме

горди на минатото
нестабилни во сегашноста
се тресеме за иднината

Афродита Николова – Во налетот на ветрот

Еве го огледалото што го бараш,

ова наросено стакло во кое се огледува нашиот Бог.

Прости ми

ќе речеш во себе
пред мостот мравки во срцето од оваа дива вегетација.

Вероника Костадинова – Сума сумарум

Далечината ја мериме со време
наместо со километри.
Три часа возење.
30 минути пешачење.
20 светлосни години од нас.

Љубица Дуноска – Душа без душа

Како пар потсинати детски дланки кои носат храна,
како модрици скриени под ракави,
како избришани солзи на мајчин образ ,
како празен поглед на оној најблискиот,
како заборав на брата си,

Мартина Ѓорѓевска – Раѓање на крајот

ја навлекуваш тишината на себе
како невидлива наметка
оставена од баба ти,
дури ти се чини, сеуште на неа мириса,
и се чудиш што ете, ти прилега
па почнуваш да чекориш
бавно,

Билјана Здравеска – Остранение

Оние што не го поседуваат
го раскажуваат на своите деца
како митови и легенди,
како приказни за добра ноќ,
го објаснуваат во научни трудови,
го пасираат во факти,
во логики и формули,
и го принесуваат како жртва
на својот замислен Бог

Ива Маневска – * * *

Нема човек почовек од мојот човек најчовек.
Верувам живее како дете со најдолги раце не само за да
ги лета сите мои мртви птици високо над облаците,
ами со прегратка чвор да не станам ранета,
камоли мртва како нив.

Мајкл Ротенберг – Одбери

Нешто ми кажува
Дека мајмуните сакаат да ги оставиш на мира

Маја Малиновска – Преселба

Се пренесов во светот на сенките
Кои ги донел ветрецот на љубовта.
Се пренесов во црно-белиот свет
Каде живеат сивите луѓе .

Мања Величковска – А љубиш ли лесно?

Љубиш ти лесно кога мирисот на леската
Ти ползи по ноздрите кои ти се шират.

За да го погледнеш нејзиниот балван
И за да го мириснеш ветерот есенски кој таа го носи.

Јелена Ристиќ – Повторно е утро

Повторно е утро.
Иако ролетните се спуштени до крај
Го препознавам звукот на првиот утрински автобус
И предизгревниот бучен танц на птиците
Се плашам да погледнам во часовникот
Колку време сум тука?
Изгледа како вечност.

Елена Христоска – Рајски порти

Пронајди ја портата
на убавината
за да откриеш
што е убаво.