влегуваш во празна кола,
душата мириса на опстоен леб,
нема шофер,
а не знаеш ни каде одиш. Continue reading
Tag Archives: поет
Никола Дукоски – * * *
Сонував како сум присутен
На сопствениот погреб
Се движев во поворката… Continue reading
Петрос Голицис – Едно тело по друго (Грција)
Секое од моите тела ме остава жив
да го чекам следното
тело
пеам
во време-простор.. Continue reading
Ристо Маџунков – Меѓу две небиднини
Патувам долго
во тишината на твојата присутност
што се влева во мене како жедна суша
во времето постоиме заедно… Continue reading
Александар Михајловиќ – Подземна ера
Трошките од глина се собрани и фрлени
обликот на ликот потсетува на риба во аквариум… Continue reading
Никола Маџиров – Изреченото нè прогонува
Им дадовме имиња
на дивите растенија
зад недовршените згради,
ги именувавме сите споменици
на нашите поробувачи. Continue reading
Ѓорѓи Кајалџиев – Несправедливите
Има едно Црно
и Бело има едно,
та дури има
и Црвено
и Жолто… Continue reading
Андреј Ал-Асади – Во одбрана на жената
Белите лузни ко закрпени усни,
секоја сведок за неговата мака,
навнатре вриштат, мигови колнат пусти,
кога в матен бес на неа крена рака. Continue reading
Судхакар Гајдани – Првата поема на Универзумот (Индија)
Кога не постоеше зборување,
ниту збор, ни јазик ниту мастило – Continue reading
Сотириос Пастакас – Два премина (Грција)
Човек со кучето
на пристаништето во Нафплио
еден пролетен ден
не може да се сети дали некогаш сакал Continue reading
Никола Д. Сарајлија – Безвременска песна
Со тебе би го потрошил сето време на вселената
Наутро под прозорец да слушам птици како те будат… Continue reading
Ален Нанов – Давеници за сламка
Кога ќе се потрошат зборовите,
Неимоверно се ќе не пече… Continue reading