Петрос Голицис – Едно тело по друго (Грција)

Секое од моите тела ме остава жив
да го чекам следното
тело
пеам
во време-простор..

Марина Мијаковска – Време-невреме

Во време на задушен свет
плитко потонувам
до половината
и ги задржувам
врвците на здивот

Фросина Тасевска – Аман

Нè удри по најсветото,
позема сѐ што остана бесценето!

Тихомир Јанчовски – Не сум од ова време

Јас сум од времето
На метал, стакло и дрво
Човек од дваесеттиот век

Вања Изова Велева – Едно време

Едно време
Едно време ми стана студено
Не заради времето

Сузана Мицева – Ова е време во кое за секоја песна се бара извод

Моите песни се такви копилиња.
Раноиспилени пилиња
немаат потекло, ни име ни извод.

Љубица Шопова – Во свое време

Додека Светот ја инсталира новата верзија
зад нас ќе остане
списокот со

Ице Беличев – Распродадени

Светот ни ги откупи парталите
за ич пари,
за троа сол во очите
да се закуќиме без куќи.

Никола Маџиров – Окото

Отвори го едното око –
хоризонтот е во затвореното.

Милчо Мисоски – Стаклено време

Надвор,
во ова стаклено време
тагата ја вклучувам на максимум
и одлучувам
сите мигови на „навистина добро живеење“

Рина Јанкуловска – генерација мивки (никој нема да нѐ опее)

со јаболки во грлата ги срамнуваме улиците;
титани на штикли високи до небесата, извајани
од чист мермер и пудра
кожа сосема мат, створена од заборавени мајсторки
градот е ничиј, пеплосан под врела лава и лоши одлуки

Стефан Марковски -Туѓинци

Бездомничка бара цигара на железничката
во торбите на патниците се збрани
атомите кои конечно треба да се потрошат