Поли Муканова – 48 часа (Бугарија)

На граница ме прашуваат
Дали престојувавте подолго од 48 часа кај нас?

Судхакар Гајдани – Првата поема на Универзумот (Индија)

Кога не постоеше зборување,
ниту збор, ни јазик ниту мастило –

Никола Д. Сарајлија – Безвременска песна

Со тебе би го потрошил сето време на вселената
Наутро под прозорец да слушам птици како те будат…

Тихомир Јанчовски – Не сум од ова време

Јас сум од времето
На метал, стакло и дрво
Човек од дваесеттиот век

Магдалена Чапаровска – Додека горат белите дробови…

Додека горат белите дробови на мојата земја
во мене сушата се насели
и прав и штама

Перо Сарџоски – Напуштен дом

Вирусот наречен Ветена земја
Не, ја не можам овде да седам,
Не, ја не можам мразој да гледам!

Мартин Милев – Премолчена песна

Дебел е вратот на волкот,
          од молкот на неговата самотија,
          таму се собрани сите зборови,
           што навечер ѝ ги вие на ноќта.

Мане Манушев – Земја

Газам земја /
со расчекор од човечки судбини /
испарени од уличните вирови, /
газам земја

Виолета Танчева-Златева – Земјата што ја газиме

Ни ги подзема чекорите /
како мајка нејаките си деца нѐ фаќа за рака /
и трпеливо нѐ води во нашата / незаситна потрага /
по најдоброто место под сонцето /
(одамна заборавивме дека тоа е во нас /
во најдлабокото делче на душата)

Перо Сарџоски – Ветена земја

Затруени од сонот за
‘ветената земја’, што
патем речено ја газеа

Марина Мијаковска – Зборлива

Секој ден
зборувам
и ја впивам
во крвните зрнца
вревата од ветрот.

Дејан Ѓорѓевиќ -Тргнувам, па се завртувам и застанувам (Србија)

Да се одродам, не можам,
а душата тажи во тајност
тргнувам па застанувам, да се поздравам,
погледнам, а зад мене векови.