Митко Гогов – .плакот го собрав и порачав нова песна

влегуваш во празна кола,
душата мириса на опстоен леб,
нема шофер,
а не знаеш ни каде одиш.

Никола Маџиров – Изреченото нè прогонува

Им дадовме имиња
на дивите растенија
зад недовршените згради,
ги именувавме сите споменици
на нашите поробувачи.

Сотириос Пастакас – Два премина (Грција)

Човек со кучето
на пристаништето во Нафплио
еден пролетен ден
не може да се сети дали некогаш сакал

Давор Стојановски – Најблиските дрвја од најдалечната шума

Сѐ што ми значи сега е само / предавничка сенка /
на најблиските дрвја од најдалечната шума.

Дејан Ѓорѓевиќ -Тргнувам, па се завртувам и застанувам (Србија)

Да се одродам, не можам,
а душата тажи во тајност
тргнувам па застанувам, да се поздравам,
погледнам, а зад мене векови.

Денис Апостолов – Ние, понатаму

Светкавици ги осветлуваат темните агли на нашата анатомија.
Спектрална самотност.

Том Филипс – Слободата во форма на куче скитник (Велика Британија)

Каде кошмарот ги гази зборовите,
чиниш елитата е погрешно напишано равенство,
замисли си дете до ограда

Немања Стојковиќ Блеки – Утрото подоцна

Градот мириса на вештачки трепки
и прегазени срца
Мамурлак и контрацепциски апчиња
Спијат татините витези
и мамините принцези

Андреј Ал-Асади – Во сенката на XXI век

Овој век е
дупка во платното каде што боја требаше да има
и лисица што граба додека ушите не ѝ овенат.