Митко Гогов – видиков прелом

ги дигитализирам неслучените
одлуки, ставам печат на непотпишаните
договори со смртта,
го избегнувам нострифицирањето на тестаментот
во кој сакам да отпишам сѐ што
во континуитет ми создава срцебол.

Петар Сарџоски – Еј животе!

Еј животе – ти кревка нишко од самотни воздишки…
ти тајно сокриена зад секој мал здив…
колку ли ќе трае твојата слатка агонија
кога незнајни исчезнуваме пред налетот на времето…

Никола Маџиров – Брз е векот

Брз е векот. Да бев ветер,
ќе ги лупев корите на дрвјата
и фасадите на периферните згради.

Ратка Колева Дамњановиќ – Седум милијарди за промена

Дали мојот мобилен знае каде ми се изгубија очилата?
Чекај, да ја прашам Сири, каде последен пат читав вести
на интернет и која боја ми се очите

Немања Стојковиќ Блеки – Утрото подоцна

Градот мириса на вештачки трепки
и прегазени срца
Мамурлак и контрацепциски апчиња
Спијат татините витези
и мамините принцези

Жаклина Филипова-Свеќаровска – Далечни градови

Асфалтот на улиците во некои далечни градови
има распукнато од копнеж по моите чекори.

Петар Јанакиески – Бреме

Скриено на темната страна на кафезот
пробува да излезе пустошејќи сѐ пред себе.

Оливера Доцевска – Епитаф

Гледав како умира мојот град.

Слушав во ноќите како тишината
ги обзема улиците без работнички чекори.

Томе Таушанов – Ариец

Твоите движења
се стрвни, енергични, брзи,
гладни за хаос
кој би довел сè во ред
твоите мисли се јасни
едноставни – чисти:
„ Да опстане мора –
една раса – еден свет.“

Тања Кармзова Костиглиола – Конзерви од човечност

На сталажите,
древни, покриени со мов,
малку ‘рѓосани,
на места олабавени,
со цимол барајќи подмачкување
ги редам теглите зимница –

Митко Апостолов – Горниот

На тебе ти е лесно
Сам свој татко.
Сам свој син.
Сам своја мајка
Сам свој предок
Сам свој следбеник.

Д.А. Лори – Капка по капка

Го однесов своето прилично живо тело
под силен млаз жешка вода,
да го исперам тоа талогот
од смртта на други,
залепен на кожава,