Никола Маџиров – Изреченото нè прогонува

Им дадовме имиња
на дивите растенија
зад недовршените згради,
ги именувавме сите споменици
на нашите поробувачи.

Десанка Николова – Болката на светот

Во школката звукот на морето спие,
син кристал од бранот се раѓа,
во сенката на ветрот – гранка умира..

Евгенија Узунова – Луѓето не се поезија

Можеш да пишуваш со саати
За тоа што сакаш да бидеш
Но, одговорот за тоа е едноставен.

Ѓорѓи Теневски Кишни – Окован збор

Тешко плива зборот тука
меѓу влажни ѕидови во оваа ноќ
само се беспомошно препелка и сука
во поетска реч без некоја моќ.

Тони Павлески – Без да знаете

Многу често без да знаете
се наоѓате во зборовите
излезени од туѓи усти
и несоница пребродувате

Милена Лунеска – Трње

Ги здогледав зборовите од свежопаднатиот шепот на трњетo..
Расфрлени беа, а немаше ветар!

Мане Манушев – Некогаш кажаните зборови

Некогаш кажаните зборови
се испреплетени сенки
кои играат танго
и заспиваат заедно
како логорување под полна месечина.

Драгана Евтимова – Anonimus

Јас сум Anonimus
немам име
знам
само
да цртам точки …. …. .. . . .. ……… ..

Далибор Ивановиќ – За крај

ќе остариш
ќе ти се намалат желбите
ќе ти ги изеде темнина забите
нема да можеш да ги поделиш зборовите
ќе ти излезе вистината цела

Лулзим Хазири – Зборови неискажани

Ќе кажеш еден збор кој веднаш никнува, на таванот,
Додека гледаш облаци стуткани како бела волна во вретено,
Преку прозорец што не се затвора за атер на ладот кој се поросува,
И се истура врз кожата што гори без допир.

Митко Гогов – … а требаше да биде траума од процесот

вдахни си тревкаста роса на твоите очи

уплавот како корен од клетва пушти го
во речното корито на судните води.

во раката срцето на светот ни отчукува
и тоа сѐ повеќе боли

Бојана Коштрева – Промени

И што сега!?
Каде го чувате тоа време што лечи рани?
Јас знам за време во кое се примаат удари од сите страни!
Конфузни лица, замислени, во глава носат пусти сонови,
носат актовки полни идеи, туѓи прашања, лажни одговори.